Gebelikte 35. Hafta; Enginar sırasını savdı…
Dolu dolu 35 haftadır bir bedende iki canız! Her sabah uyandığımda iki şey geçiyor aklımdan:
1) Şükürler olsun bu gece doğmadı! 🙂
2) Ama doğmasına bir gün daha az kaldı! 😦
Günler azaldıkça duygularım iyice çorba oluyor. Zaman zaman doğuma az kaldı, kızımıza kavuşacağız diye çok sevinirken, bazen de hiç ayrılmayalım, hep böyle içimde kıpır kıpır oynasın istiyorum!
Bu çorba olmuş duygu hali sadece doğum konusunda değil hemen her konuda böyle bu aralar. Şükürler olsun ki, çevremdeki herkes son derece anlayışlı!
Evde sıkıldığımı şimdiye kadar tarih yazmamış olmasına rağmen baharın da etkisiyle kendimi dışarı atasım vardı hafta boyunca!
Neyse ki kocam bu duruma el attı! Dün bizi aldı, kıra bayıra attı! Meğer evde çatlamak üzereymişiz! Tazelendik resmen!
Patlayana kadar köy kahvaltısı, üzerine dereler, ormanlar, şelaleler… Ohh, içimiz açıldı valla!
Gördük ki keçiler yavrularına kavuşmuş! Minicik oğlaklar anneleriyle emişmeye başlamış bile! Bakalım bizim yavru kuş ne zaman gelicek?
Eşim enginarı çok sevdiğinden bütün kış “Enginar ne zaman çıkıcak?” diye her sorduğunda “Çakıl’la aynı zamanlarda” dedim. Şimdi enginar geldi, sıra Çakıl’da…
calisangebe.wordpress.com 
Bence “hiç çıkmasın, ayrılmayalım” dönemin bitmek üzere keza ben 38+1 de “artık dayanamıyorum, bir an önce kavuşmak istiyorum” modundayım.
🙂 Geçen gün teyzem de bu durumumu “Daha vaktin gelmemiş demek ki, doğum yaklaştıkça artık doğurmak istiyorum diye yalvarmaya başarsın” diye yorumlamıştı… Bakalım ne zaman “hadi artık” moduna geçicem…
bazen yediklerimden, ictiklerimden vs.. karnimda bi kipirti oluyor ve ben hala elimi karnima goturup gulumserken yakaliyorum kendimi. bu arada, oglum iki bucuk yasinda oldu:))) ya ikinciyi yapmamizin zamani geldi ya da onu icimde buyuttugum gunlerin ozleminden bu deliligim…