İmdat!

Pek de iç açıcı olmayan son durumumuzdan haber vereyim:

İdrar yolları enfeksiyonu: Tam idrar tahlili ve idrar kültüründe idrar yolları enfeksiyonunun tespit edilmesinin ardından Çakıl 10 gün antibiyotik kullandı. Antibiyotik bittikten 72 saat sonra tekrarlanan idrar tahlili ve kültür temiz çıktı. Enfeksiyon geçmişti. Ama neden kaynaklanmıştı? İşte bu sorunun cevabını aramak ve biyolojik bir nedeni olup olmadığını araştırmak için doktorumuz tüm batın ultrasonu istedi. Ultrason sonuçlarında da bir problem çıkmadı. Bu durum geçici bir nedenden kaynaklanmış olabileceğini düşündürttü bize. Ancak enfeksiyon tamamen geçti diyebilmek için önümüzdeki üç ay boyunca her ay tekrarlanacak idrar tahlili ve kültürünün temiz çıkması gerekiyor. İlk ayı atlattık, darısı diğer ayların başına.

Biz enfeksiyonu tamamen tesadüfen rutin 6.ay kontrolünde yapılan idrar tahliliyle tespit ettik. Hiç ama hiç bir belirti vermedi. Ne ateş ne huzursuzluk! Rutin kontrol ne kadar önemli yaşayarak görmüş olduk.

Uyku: Nihayet yatağımızı ayırdık. Hatta sadece yatağı ayırmakla kalmayıp küçük hanımı odasına geçirdik. İlk hafta oldukça direndi. Gecede 9 kere uyandığı bile oldu. Ancak yavaş yavaş alışıyor. Artık bizimle yatarken ne kendisi ne de biz uyuyabilir olmuştuk. Hepimiz için iyi oldu diye düşünüyorum.

Ek gıda: Ek gıda maceramızda çorba ve yoğurda alışmışken kahvaltıya başlamamızla herşey yerle bir oldu. Çakıl kahvaltıdan nefret etti. Ben bu aşamada kahvaltıyı çeşitlendirerek seveceği bir hale getirmeye çalışırken yeni denemelerimi tattırmak için biraz fazla ısrarcı olunca herşey daha da kötüye gitti. Korkarım bir kaşık fobisi başlangıcı söz konusu. Bayıla bayıla yediği sebze çorbasına bile kesinlikle ağzını açmıyor. Tamamen başa dönmüş durumdayız yani.

Son durumda şöyle yapıyorum:

Kahvaltı: Küçük hanım yumurtayı sadec cıvık ve sıcaksa yiyor. O da canı isterse! Ancak yumurtanın sarısında bulunan zararlı bakteriler nedeniyle tam pişmeden yedirmemek gerekiyor. Bu yüzden katı yumurta sarısını çok az zeytinyağı ile yumuşatıp kapalı bir ağızdan içeri sokmaya çalışıyorum. Ben uğraştıkça o ağız da hepten kapanıyor. Peynir olarak suda bekletilmiş beyaz peyniri kesinlikle reddettiği için yaklaşık bir çay kaşığı da labne yediriyorum. Ama aslında bu eylemlerime yedirmek demek yanlış oluyor, tıkıştırıyorum desem daha doğru.

Meyve: Meyveyi ilk başladığımız günden bu yana yemek istemiyordu zaten. Sadece çok az armut yiyordu. Kaşık fobisine benzeyen bu durum ortaya çıktığından beri onu da yemiyor. Şimdiye kadar denediklerim: Elma, armut, elma-armut karışımı, elma-avakado karışımı, armut-avakado karışımı. Yok yemiyor! Bu meyve durumunun tek bir istisnası var: O da muz! Bayıla bayıla yiyor. Yiyor yemesine ama hemen ardından da 3 gün kabız oluyor.

Sebze çorbası: Şimdiye kadarki en sorunsuz öğünümüz olan çorbada da durumlar karışık. Balkabağı-havuç-patates-pirinç-yağsız dana kıyma-piştikten sonra çok az zeytinyağı ekleyerek yaptığım çorbayı eskiden gayet güzel yerken artık yemez oldu. Ben artık yeni sebzeler eklemeye başlarız, çorbayı gitgide çeşitlendiririz derken şimdiye kadar yediğini de yemez olunca başa döndük.

Yoğurt: Yoğurdu da yemez olunca artık dün yesin de nasıl yerse yesin düşüncesiyle içine biraz muz ekleme kozumu oynamak zorunda kaldım. Ağzını aça aça yedi. Sonuç: Bugün kabızlığın ilk günü!

Doktorumuz strese girmememi, anne sütüyle gayet güzel beslenmeye devam ettiğini, kilo alımının da oldukça iyi olduğunu, sadece tatsa bile şimdilik yeterli olduğunu söylese de bu yemek işinin bu derece açmaza girmiş olması beni çok üzüyor. Benim stresim Çakıl’a yansıyor, birşey yemiyor, o yemedikçe ben daha çok üzülüyorum, ben üzüldükçe o hiçbirşey yemiyor.

Reflü: Bu kısır döngü içinde debelenirken yetmezmiş gibi bir de reflü derdimiz çıktı. Bu zamana kadar hiç kusmayan çocuk kusmaya başladı. Midesi ağzına geldikçe avaz avaz ağladı. Biz neyi olduğunu anlayana kadar 48 saat aralıksız geceli gündüzlü kucakta ve dik pozisyonda gezdirtti kendini. Reflü olduğunu anladıktan sonra Gaviscon vermeye başlayınca biraz rahatladı. Ama hala ara ara kusuyor. İstemezken ağzına birşeyler tıkıştırınca öğürüp ağlıyor. Durmadan çığlık atıyor. Bu çığlıklardan boğazı tahriş oluyor. Öksürük krizine giriyor. Tekrar ağlıyor.

Tüm bunların ötesinde ve tüm bunlar nedeniyle kızım mutsuz! Ve O’nun bu mutsuzluğu beni kahrediyor!

Epeydir yazamıyordum. Sanırım bir süre daha yazmasam daha hayırlı olacakmış. Bitmiş vaziyetteyiz. Ve bu girdaptan nasıl çıkabileceğimiz hakkında benim denememiş olduğum herhangi bir fikrim de kalmadı.