Sen de insansın, Obama da!

Obama‘yla hiçbir derdim yok tabii ki!

Derdim kendimize reva gördüklerimizle, bize reva görülenlerle! “Aza razı oldukça hiçe reva görülen kadınlar” diyordu şu an adını hatırlamadığım bir kitapta!

Düşünsenize, Obama Dünya üzerindeki en zeki insan değil muhtemelen. Obama olabilmek için gerekli olan bu olsa yaparlar bir zeka testi, en yüksek puan alanı oturturlar o koltuğa! Dünya üzerindeki en çalışkan insan da, en dirençli insan da, en bilmem ne insan da O olduğunu düşünmüyorum!

Olsa olsa en “yapabileceklerinin farkında olan insan” olabilir! Ve farkında olduklarına inanan, inandıklarını gerçekleştirebilecek kapasitesi olan, bu kapasitesini kullanabilecek akla sahip olan!

Peki ya çocuk doğurduktan sonra bebeğine bakabilmek ve kariyeri arasında seçim yapmak zorunda bırakılan, en verimli zamanlarında çalışma hayatından el ayak çekmek zorunda kalan, kendini gerçekleştirme imkanı engellenmiş olan anneler; onlar Obama’dan daha mı az zeki yoksa daha mı az çalışkan?

Hiç sanmıyorum!

Evet, şartlar çok elverişsiz! Hem kariyerini devam ettirip hem bebeğini büyüten annelerin yaptıkları fedakarlıklar çok büyük! Doğumdan 8 hafta sonra işe dönmesi beklenen annenin 8 haftalık bebeğini evde bırakıp işe giderken yaşadıklarını sadece o anne ve bebeği bilir! Bebeğine bakabilmek için maddi/manevi fedakarlık yaparak evde bebeğiyle kalabilen -sözüm ona- şanslı annenin yaşadıklarını ise sadece o anne bilir!

Gel de “Emzirme Reformu Gerekli” deme! Emzirme Reformu pek çok şey için çok gerekli!

Ama özellikle annelerin genç, dinç, dinamik, çalışabilecek, üretebilecekken hayattan el ayak çekmek zorunda kalmamaları, uygun şartlarda kendilerini gerçekleştirebilecek ortam bulabilmeleri için çok çok gerekli!

Evinde sadece bebeğini büyütmek zorunda kalan anne de insan!

Hem işine hem hap kadar bebeğine yetmeye çalışan anne de insan!

Obama da insan!

Hepsi aynı etten, kemikten, beyinden!

Neden biz aza razı olalım? Biz aza razı oldukça hiçe reva görülelim diye mi?